Verslag van mijn sessie.
Vandaag mijn QHHT sessie bij Priscilla gehad...een heel bijzondere ervaring!
Priscilla vroeg me na afloop of ik het misschien zag zitten er een verslag van te maken .
Het is vast moeilijk te verwoorden, maar ik ga toch gelijk een poging doen... Nu is de herinnering immers nog vers!
Priscilla had me in het gesprek vooraf goed voorgelicht over wat ik mogelijk kon ervaren en adviseerde me uitdrukkelijk om het zoveel mogelijk maar gewoon te laten gebeuren, geen speciale verwachtingen te hebben en me verder te laten leiden door haar vragen en aanwijzingen.
Je installeert je zo ontspannen mogelijk op de heerlijk comfortabele ligstoel en laat je vervolgens meevoeren door haar rustgevende instructies.
Zo kwam ik makkelijk terecht op een voor mij heel bijzondere plek in mijn herinnering van dit leven en liet me vandaar meevoeren naar een eerste vorig leven. Ik kwam terecht op de rand van een gigantische afgrond, zittend op handen en knieën over de rand naar beneden kijkend naar het water beneden in de diepte. Ik moest mezelf beschrijven...leeftijd, man/vrouw,kleding en details van de omgeving, eventueel andere aanwezigen enz. Daarna moest ik naar het huis gaan waar ik woonde. Dat wekte weerstand bij me...wilde er juist vandaan. Met moeite kreeg ik vaag beeld van een sobere lege hut van cement ...lukte niet om veel details te zien...voelde ook niet als mijn thuis. Toen ik op pad moest naar een voor mij belangrijke gebeurtenis...duurde even..kwam uiteindelijk terecht in feestgedruis op een groot plein rondom een soort kroning. Ik bleek toen geen jonge man meer te zijn, maar een vrouw van middelbare leeftijd. Ongemerkt in een ander leven terecht gekomen. Mijn woning daar kwam wat duidelijker door, zij het nog steeds vaag...zag wel wat meer details . In beide levens voelde ik me opvallend alleen, al waren er wel mensen in mijn omgeving steeds. Ze waren in elk geval weinig interessant voor me. Hoe ik in een derde leven terecht kwam , ben ik kwijt, maar voelde me eensklaps ingekapseld in een soort cocon met alleen een kijkgat voor mijn hoofd.. Best wel wat benauwend gevoel. Op een gegeven moment werd ik me ervan bewust dat alleen mijn hoofd hierin zat. Dit bleek ook niet juist...het was mijn pasgeboren baby (voelde wel alsof het een deel van mezelf was). De ovaalvormige cocon werd kort daarna weggerold/geschopt en ging steeds harder rollen bergafwaarts om tenslotte uit zicht te verdwijnen. Ik bleek een heel jonge moeder, die gedwongen werd (door moeder en twee nare tantes) haar ongewenste kind te doen verdwijnen. Heel verdrietig maakte ik me uit de voeten hierna en kwam terecht bij een bos met een beekje, waarin ik uiteindelijk stroom opwaarts ging lopen tot ik een soort bootje tegenkwam, waarmee ik me stroomafwaarts weer liet meevoeren. De beek werd steeds breder en werd uiteindelijk een hard stromende rivier. Bij een waterval stortte ik heel diep naar beneden en kwam terecht in hetzelfde water, dat ik in mijn eerste leven diep in de afgrond had zien liggen. Ik had min of meer bewust gekozen om dit leven zelf te beëindigen .
Hierna nodigde Priscilla mijn Hogere Zelf uit om de reden te laten zien van de keuze voor deze levens. Er werden veel vragen gesteld en hoorde mezelf de antwoorden geven. Voelde enerzijds als zelf verzinnen, maar tegelijkertijd ook weer niet. Veel dingen wist ik al... ik bleek mijn Hogere zelf al voor een deel te kennen. Toch waren er ook nieuwe inzichten...ik was verrast mezelf die antwoorden te horen geven.
Soms merkte ik zelf dat ik toch afdwaalde naar mijn denken, soms ook moest Priscilla me weer even een duwtje de goede kant opgeven.
Mijn persoonlijke vragen en problemen werden allemaal behandeld en beantwoord. Wonderlijke ervaring...je ervaart de antwoorden allemaal in jezelf terug te kunnen vinden. Soms aarzel je ze uit te spreken omdat je denkt het allemaal zelf te verzinnen...omdat er immers een antwoord van je verwacht wordt...althans dat gevoel had ik. Maar zodra het lukt om deze gedachte (!) weer los te laten, dan blijkt dat hetgeen er komt je uiteindelijk toch een dieper inzicht te geven, waar je wat mee kunt.
Je leert ook die dingen van jezelf, waar je niet blij mee bent, te accepteren zoals ze zijn zonder zelfverwijt. Je bent goed zoals je bent. Het gevoel van zelfliefde heb ik als heel mooi ervaren. Tot slot mochten er dingen geheeld worden...deels helemaal...met anderen werd alleen een begin gemaakt....hiervan is de bedoeling het zelf verder te helen met hulp van mijn Hoger zelf. (Tenslotte kreeg ik niet alles cadeau, haha...!!)
Bij de heling zelf heb ik afwisselend warmte en een gevoel van “leger/lichter” worden ervaren, vnl. in borst/buikgebied. Verder zag ik veel prachtige kleuren.
Wat me ook goed bijgebleven is, is het mooie gevoel van balans , dat ik op een bepaald moment tegen het einde van de sessie mocht ervaren: Mijn achterzijde veilig en stevig verbonden met de aarde, goed gegrond dus, en mijn voorzijde voelde zich een geheel met de kosmos, mijn Hogere Zelf. Een heel mooie ervaring, die ik nog steeds heel goed terug kan roepen in mijn herinnering.
Tot slot de lichaamsscan...die voelde ik tot in detail van onder naar boven gaan...bij elk lichaamsdeel had ik aparte ervaringen, zoals tintelingen, warmte, leeg worden of juist breder.. en op het eind een zwevend gevoel in mijn hoofd...was ook weer een heel speciale ervaring.
Na afloop voel je je heel relaxed, alsof je net uit bed komt en een goede nachtrust gehad hebt. Het was dan ook heel fijn om samen de sessie nog even na te bespreken onder het genot van een kop koffie en een boterhammetje.
Dit was mijn ervaring in grote lijnen, zoals ik me op dit moment zelf nog kan herinneren, zonder de geluidsopname al beluisterd te hebben. krijg ik nog toegestuurd)
Hopelijk kan ik hiermee een bijdrage leveren voor wie nieuwsgierig is naar wat zoal kan gebeuren. Uiteraard zal dit voor iedereen anders zijn.
Vooral wil ik hiermee aangeven dat het helemaal niet eng is om mee te maken. Het was juist een heel speciale ervaring, die ik een ieder kan aanbevelen!
Priscilla, nogmaals heel hartelijk dank voor je liefdevolle begeleiding in deze...Je bent een kanjer!
Ik hou je op de hoogte!
Liefs, Tineke